Gisteren viel Rusland Oekraïne aan met naar verluidt de grootste luchtaanval van de oorlog. Dat kan overdreven zijn, maar het stond waarschijnlijk in de top 3-5.
Het belangrijkste doel van de aanvallen leken belangrijke energieonderstations te zijn, vooral van de 750kv-variëteit, die, zoals ik heb begrepen, veel belangrijker en onvervangbaarder zijn dan de kleinere, alledaagse onderstations.
Officiële verklaring van het Russische Ministerie van Defensie over de aanvallen van vandaag op Oekraïens grondgebied: "Vanochtend lanceerden de strijdkrachten van de Russische Federatie een massale aanval met langeafstandsprecisiewapens van lucht- en zeeoorsprong, operationeel-tactische luchtvaart van de Russian Aerospace Forces en onbemande vliegtuigen tegen kritieke energie-infrastructuurfaciliteiten die de werking van het militair-industriële complex van Oekraïne garanderen."
Getroffen doelen:
- elektrische onderstations in de regio's Kyiv, Vinnytsia, Zhitomir, Khmelnytskyi, Dnepropetrovsk, Poltava, Nikolaev, Kirovograd en Odessa;
- gascompressorstations in de regio's Lviv, Ivano-Frankivsk en Kharkiv, die de werking van het gastransportsysteem van Oekraïne garanderen;
- opslagplaatsen voor luchtvaartwapens die door westerse landen aan Kiev zijn overgedragen, op vliegvelden in de regio's Kiev en Dnepropetrovsk.
De belangrijkste treffer was natuurlijk de waterkrachtcentrale van Kiev op geolocatie: 50.588256, 30.512125
Onmiddellijk viel elke regio in Oekraïne in duisternis, waarbij Zelensky beloofde dat ze bezig waren met het herstellen van de stroom. Nieuwsstations verloren zelfs live in de uitzending stroom:
De meesten gingen ervan uit dat dit de verwachte vergelding voor Koersk was, maar interessant genoeg verklaarde Peskov in een interview nadat de aanvallen al waren begonnen, dat de vergelding voor Koersk nog steeds in de maak was:
Dit lijkt erop te wijzen dat de aanvallen van gisteren niets te maken hadden met Koersk, maar in feite de vooraf geplande hervatting waren van de ontmanteling van het Oekraïense elektriciteitsnet, die volgens geruchten rond de herfst zou zijn begonnen. En een Oekraïense figuur omarmde precies deze gedachte op X, waarin hij verklaarde dat een dergelijke operatie weken- of maandenlang kan worden gepland en waarschijnlijk al in de fase van het verzamelen van inlichtingen zat nog voordat Koersk plaatsvond, wat geloof zou geven aan het idee dat de aanvallen in feite routine waren.
Er gingen veel geruchten dat de aanvallen vooral pijnlijk waren omdat Kiev veel van zijn overgebleven luchtverdedigingsmiddelen naar de as Sumy-Kursk had gestuurd, omdat ze dachten dat Rusland weinig raketten had. Belangrijker nog dan elektriciteit was het uitvallen van het water in veel stedelijke gebieden, wat een van de grote voorspelde mijlpalen is voor als het elektriciteitsnet deze winter echt uitvalt.
Het zal interessant zijn om te zien hoeveel mensen er volgend jaar nog in Oekraïne zijn, aangezien volgens een nieuw rapport uit simkaartgegevens blijkt dat de bevolkingsafname al tot een catastrofaal niveau is gedaald, als dat waar is:
De helft van de Oekraïense bevolking is weg! "Volgens gesloten gegevens is het aantal actieve mobiele gebruikers in Oekraïne 16 miljoen, actieve SIM-kaarten ongeveer 25 miljoen. Er zijn nu nog ongeveer 18-19 miljoen mensen in Oekraïne" - voormalig premier Azarov van Oekraïne. PM, Azarov Oekraïne had 38 miljoen in 2022
De "vernietigde" Zwarte Zeevloot speelde ook een grote rol en lanceerde gisteren tientallen Kalibr-raketten:
The Red Pill Observer is een door lezers ondersteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kunt u overwegen een gratis of betaalde abonnee te worden.
Dit kan het begin zijn van de volgende fase, en het begin van de ondergang van Oekraïne, als Rusland de systematische druk op het elektriciteitsnet vanaf hier tot volgend jaar voortzet.
Ondertussen blijft Koersk stil liggen en Oekraïne beweert nog een of twee kleine nederzettingen te hebben veroverd, terwijl Russische troepen er ook een paar hebben heroverd. Hier is bijvoorbeeld het Russische 1427e regiment en de "Arbat" eenheid die vandaag Nizhnyaya Parovaya bevrijden:
Dat is ongeveer hier op deze kaart gecentreerd op Sudzha:
De enige echte verandering aan dit front is dat de Russische troepen de Oekraïners nu regelmatig uit elkaar halen en hen elke dag zware verliezen toebrengen in de bekende statische positionele oorlogsvoering.
Bij Wagner aangesloten account:
Condottiero schrijft: De Oekraïense strijdkrachten bevinden zich in een trieste toestand in het grensgebied. Ze hebben het gebied bezet, ze kunnen niet vooruit, de plaatsen waar de troepen zich konden concentreren voor een doorbraak zijn allemaal gekopieerd, in het bijzonder is de plaats waar de troepen zich concentreerden in het Glukhovsky district van de Sumy regio, van waaruit de vijand van plan was naar Rylsk en Lgov te springen, gekopieerd en gestreken. Daar is alles nog steeds moeilijk, maar de vijand bevindt zich in een kritieke situatie, reserves smelten weg. De prijs van de kwestie ziet er catastrofaal uit.
Aan de andere kant wordt er nog steeds aanzienlijke vooruitgang geboekt aan het Pokrovsk-New York-Toretsk front. Oekraïense militaire accounts blijven woedend over de verkwistende operatie in Koersk, die ten koste gaat van elk ander front:
Opmerkelijk genoeg wijst Julian Ropcke erop dat de Russische troepen de steden zelfs nauwelijks meer hoeven te beschadigen en ze innemen terwijl de Oekraïense troepen simpelweg vluchten voor hun leven:
Dit werd bevestigd door een ander populair Oekraïens militair account, dat klaagt dat Russische troepen niet eens verliezen nemen terwijl ze door AFU-posities heen walsen:
Ropcke wijst er hier zelfs op dat de AFU aan dit front gedwongen is om drone-operators als infanterie in te zetten vanwege een nijpend gebrek aan mankracht:
Het bovenstaande artikel in de Sunday Times herhaalt een bekend verhaal:
In telefoongesprekken met The Sunday Times deden Oekraïense militaire commandanten hun uiterste best om de ogenschijnlijke ineenstorting rond Pokrovsk te verklaren. Sommigen gaven de schuld aan een gebrek aan artilleriegranaten, anderen aan nieuwe Russische tactieken of het gebruik van glijbommen en elektronische oorlogsvoering. Ze waren het er echter over eens dat een van de grootste problemen is dat ze in de minderheid zijn.
"De situatie is moeilijk, we verliezen posities, de vijand dringt ons terug," zei kapitein Dzvenyslava Rymar van de 47e brigade, die betrokken is bij gevechten in de buurt van Pokrovsk.
"Mensen zijn uitgeput," voegde ze eraan toe. "We hebben frisse mensen nodig. Hoe goed onze strijders ook getraind zijn, de Russen slagen er nog steeds in om ons met hun aantallen te verpletteren. Het is niet mogelijk om de linie te houden als je maar met z'n tweeën of drieën bent en er tien tot twintig van hen op je afkomen."
Ze bevestigen onvermijdelijk de fatale waarheid over het effect van de Koersk-operatie op Pokrovsk:
Oekraïne had gehoopt dat zijn recente grensoverschrijdende invasie van de Russische Koersk-regio, 200 mijl naar het noordwesten, de druk zou verlichten op zijn troepen in de Donbas-regio, waar de troepen van Moskou het grootste deel van de oorlog op afstand zijn gehouden, maar nu bijna ondraaglijke druk uitoefenen.
Dat gebeurde niet. "Het heeft geen effect gehad op ons deel van de frontlinie," zei Rymar. "De Russische aanvallen gaan permanent door."
Ter herinnering: Pokrovsk zal de grootste stad zijn die Rusland in bijna 1,5 jaar inneemt:
Als Pokrovsk valt, zal het het grootste bevolkingscentrum zijn dat door de vijand is ingenomen sinds de Russen in mei vorig jaar Bakhmut innamen. Het lokale bestuur is vertrokken en de 53.000 inwoners bereiden zich voor op het ergste.
Avdeevka had maar ongeveer ~30.000 voor de oorlog. In feite was Bakhmut met 60.000 tegen 53.000 maar iets groter dan Pokrovsk. En gezien het feit dat direct naast Pokrovsk Mirnograd ligt, een stad met ongeveer 43.000 inwoners, die Russische troepen misschien eerst moeten veroveren, zou het een stedelijk agglomeraat van bijna 100.000 vertegenwoordigen.
Een laatste interessante aanwijzing in het artikel is dat de Koersk-operatie er nu op gericht is om bondgenoten zover te krijgen dat ze Poetins rode lijnen doorbreken door langeafstandsaanvallen op Russisch grondgebied toe te staan - een verhaal dat volgens het plan nu volledig het discours heeft overgenomen. Het geeft ons inzicht in wat de resterende strategie lijkt te zijn: Zelensky wil de Koersk invasie alleen maar gebruiken als springplank om de NAVO een stap dichter bij een confrontatie met Rusland te brengen door ATACMS en Storm Shadows in te zetten op een gevoelig object diep in Russisch gebied.
Maar het lijkt erop dat een van de redenen waarom de VS zo koelbloedig blijft, het besef is dat de rode lijnen van Rusland echt reëel waren, en hoe meer ze worden overschreden, hoe minder kans er is op onderhandelingen - een 'no turning back' waar sommigen in het Amerikaanse establishment erg bang voor zijn. Peskov verklaarde vandaag al dat onderhandelingen vanaf nu volledig van de baan zijn.
Een andere belangrijke ontwikkeling die ik wilde bespreken is de factor achter enkele van de recente massale vernielingen door Rusland van Oekraïens materieel aan het Koerskfront. Ten eerste, voor de context: we weten nu dat Oekraïne zeer elitaire brigades gebruikte, waaronder veel westerse huurlingen gewapend met ultramoderne apparatuur, om de Russische grenzen te schenden, bewaakt door lagere dienstplichtigen en grenswachten.
Aanvankelijk werden ze overlopen, deels omdat de Oekraïense kant veel geavanceerde EW-systemen had voor het storen van drones, communicatie, enz. Er gaan zelfs geruchten dat ze een aantal meer geheime, zeer geavanceerde Europese EW-systemen hadden meegenomen om uit te testen, waardoor veel Russische communicatie werd verstoord. Kortom: het gebied werd overspoeld met de hoogste verzadiging van Oekraïense elektronische oorlogsvoering van alle fronten.
In de richting van Orekhovsky verscheen een elektronisch oorlogsvoeringsysteem uit Europa, dat begin augustus door de Oekraïense strijdkrachten werd gebruikt om door te breken in Sudzha. NAVO-systemen die selectief Russische communicatie- en dronefrequenties storen, maar Oekraïense niet blokkeren. Ze plaatsen ze op de voorste voertuigen van colonnes en mobiele groepen.
Hoe gingen de Russische strijdkrachten hiermee om? Alsof ze het verwachtten, kwamen ze meteen met een revolutionair nieuw systeem van FPV-drones die werken op optische kabels die volledig immuun zijn voor storing. Dit zijn drones die fungeren als ATGM's, verbonden met een dunne draad over een afstand van 5-10 km die zeer betrouwbare signalen uitzendt die ongevoelig zijn voor elektronische tegenmaatregelen.
Forbes werd zelfs gedwongen om een verhaal te maken over deze nieuwe drones:
Hier is een video waarin de drones worden getoond - je zult de hoge kwaliteit van het videosignaal opmerken, zelfs als het daalt naar het eindpunt, waar de FPV's meestal buiten het signaalbereik vallen en beginnen te beslaan met statische ruis:
Let in deze video goed op het punt precies 1:20 - kijk onderaan de video wanneer de drone binnenkomt, je kunt het zonlicht zien glinsteren van het dunne draadje dat erachter loopt:
Hier is zelfs een video die de twee verschillende videofeeds naast elkaar demonstreert - de ene is via een draadloos signaal, de andere onderaan zendt uit via de optische kabel:
Uit het Forbes-artikel:
Het lijkt erop dat Rusland voor één keer een sprong voorwaarts heeft gemaakt in FPV-technologie. Hoewel er al eerder regelmatig doe-het-zelf versies van dergelijke drones zijn gebruikt, is dit de eerste serieel geproduceerde variant die in de strijd is gezien. De Russen noemen deze nieuwe dronelijn de "Knyas Vandal of Novgorod" of Prins Vandal of Novgorod (KVN).
Voor degenen die nieuwsgierig zijn naar hoe ze echt werken, is hier een video van een soortgelijk, modulair Chinees ontwerp genaamd Skywalker dat het concept duidelijker laat zien:
Deze drones hebben naar verluidt enkele beperkingen, zoals het feit dat ze in de huidige configuratie niet zo wendbaar zijn, maar in een EW-contestomgeving zijn ze het neusje van de zalm.
Het andere grote onderschatte voordeel van deze drones is dat ze geen signaal afgeven aan de omgeving, wat betekent dat ze ook volledig stealth en niet op te sporen zijn als ze naderen:
Omdat er geen radiosignalen bij betrokken zijn, zijn glasvezeldrones en hun operators onmogelijk op te sporen en te lokaliseren met de gebruikelijke richttechnieken. Ze zijn natuurlijk immuun voor de elektronische stoor- en spoofingmaatregelen die gebruikt worden om civiele locaties te beschermen tegen drones. Het civiele gebruik van deze drones zal waarschijnlijk sterk beperkt worden.
Dat betekent dat de gebruikelijke dronedetectoren die beide zijden dragen om de soldaat te pingen als er een FPV in de buurt is, hier niet tegen zouden werken. Uiteindelijk is dit het positieve bewijs dat veel van de westerse propaganda over het feit dat Rusland zo ver 'achterloopt', zelfs specifiek op het gebied van FPV, onzin is, zoals ik hier al talloze keren heb gezegd. Zeker, het loopt nog steeds een beetje achter in algemene zin, in termen van de systematisering en integratie van drone-oorlogsvoering in structuren van kleine eenheden, maar het is lang niet zo duidelijk of zwart-wit als sommigen je willen doen geloven.
Om de lei te ontdoen van wat interessante informatie die is blijven zitten, wil ik graag deze laatste zeer fascinerende aflevering met u delen.
Een paar weken geleden werd deze onderschepte audio vrijgegeven, waarop te zien is hoe een Russische Su-34 piloot tijdens een glijbommissie boven de regio Zaporozhye-Donetsk wordt gevolgd door een Amerikaans Patriot-systeem. Wat er dan gebeurt is intens meeslepend en heel verhelderend:
Vrijwaring, hoewel sommigen zich hebben afgevraagd of de audio nep zou kunnen zijn, is daar geen reden voor omdat het niet dient als positieve propaganda voor een van beide partijen - noch de Russische, noch de Oekraïense kant komt er bijzonder goed of slecht uit te zien.
Laten we een kleine uitsplitsing maken, want de video biedt een aantal inzichtelijke blikken op Russische bombardementen.
Ten eerste, het meest interessante dat eruit springt is dat hun luchtverkeersleider de Su-34 op 0:54 onmiddellijk laat weten dat er een Patriot is afgevuurd. Er is extreem veel technologische vooruitgang voor nodig om het exacte type raket te weten vanaf zo'n afstand als deze luchtverkeersleider zich waarschijnlijk bevindt. Zit hij in een Russische A-50 AWACS, of misschien in een S-300/400 commando-eenheid op de grond? We weten het niet zeker, maar gezien de radarhorizon die nodig is om een van de grond afgevuurde raket van zo'n grote afstand te detecteren, zou het logischer zijn dat het een AWACS is met enige hoogte, die scant met neerkijkradar.
Het belangrijkste is dat het meteen de mythe ontkracht dat Russische radarnetten in de regio niet geavanceerd of zeer gevoelig zijn.
Om 1:45 krijgen we onze volgende tastbare aanwijzing. De controller zegt dat de Patriot azimut 350 is, wat bijna recht naar het noorden is, en afstand 80km. De raket is waarschijnlijk de Pac-3 MSE omdat dat de enige Patriot-variant is die het vereiste bereik heeft voor 80km+ en een actieve radarrichtkop heeft, waarvan later duidelijk wordt dat deze raket hem gebruikt.
De controller vertelt de piloot dan om onmiddellijk te ‘notch’-en -voor degenen die niet bekend zijn met de term, een snelle AI-definitie:
Merk op dat de koers die hij de piloot opdraagt om in te springen bijna een exacte rechte hoek is met de koers van de raket. Hij vertelt hem ook dat hij zo laag mogelijk moet vliegen, omdat de inkepingstruc alleen werkt als je jezelf tegen de grond drukt, wat betekent dat je dicht bij de grond moet zijn. Houd in gedachten dat het bij 80 km en een geschatte snelheid van Mach 3,5+ (4.280 km/u) ongeveer een minuut zou duren om die 80 km af te leggen - ervan uitgaande dat de straaljager niet zelf met een hoge snelheid van je weg rent.
Op 2:07 geeft hij de afstand als al 70km, en de Patriot raket op een hoogte van 2500m en 4000km/h, wat in de buurt komt van Mach 3.2 en overeenkomt met bekende Patriot karakteristieken. Het duurt langer om van 80km naar 70km te komen dan je zou denken, alleen omdat het niet in een perfect rechte baan gaat, maar eerst in een steile opwaartse diagonaal om hoogte te winnen.
Op dit punt wordt het intens omdat de piloot zeer zwaar ademt vanwege de aard van het trekken van extreem hoge G bochten om te proberen de raket te ontluchten terwijl hij waarschijnlijk ook onder een steile hoek duikt om hoogte te verliezen en mogelijk achter de radarhorizon van de raket te komen of zijn radar te blokkeren via een object zoals een heuvel, berg, gebouwen, enz.
Op 3:36 lijkt de piloot een van de Patriots zichzelf te zien vernietigen nadat het misschien te veel energie verloor door zijn succesvolle manoeuvres, of misschien zijn radarsignatuur verloor, hoewel er verschillende raketlanceringen waren.
Op 3:58 onthult de verkeersleider dat ze zich net ten noorden van Mariupol bevinden, wat ons veel relevante forensische aanwijzingen geeft. Op 5:50 zegt de piloot zelfs dat hij de kustlijn van de Azov Zee ziet. Het waarschijnlijke scenario is daarom dat de Su-34 zijn UMPK-vrijgave uitvoerde ergens in de buurt van het Volnovakha-gebied, wat ongeveer 40-50 km van de eerste reeks actieve frontlinies is:
Het bereik van UMPK's ligt rond de 40-60 km, ongeveer, dus het is een goede gok.
Vervolgens weten we dat de Patriot lanceerde vanaf 80 km, wat hem veilig in de achterhoede van Oekraïne zou plaatsen, ongeveer hier:
De Su-34 besteedde toen 6 minuten aan het ontwijken van de rest van de 50-60 km terug naar Mariupol. Er werd gespeculeerd dat de audio-apparatuur beschadigd was door de laatste explosie van de raket, die vrij dicht bij het vliegtuig leek te gebeuren, gezien de reactie van de piloot aan het einde. Maar waarschijnlijker was dat er gewoon iets mis ging door de extreme plotselinge druk waaronder hij het vliegtuig zette, omdat de raket waarschijnlijk te ver achter hem ontplofte.
Al met al is het een interessante aflevering die in sommige opzichten beide partijen tot eer strekt. De Oekraïners zijn in staat om Russische straaljagers met de Patriot op extreme afstand uit te schakelen, terwijl de Russische luchtmacht zeer professioneel, geoefend en in het algemeen goed op de hoogte leek van de juiste ontwijkende manoeuvres en antiraket doctrine, en met succes zo'n krachtige dreiging heeft ontweken - vooral als het de Pac-3 MSE is, zoals ik vermoed, want dat is ongeveer de meest geavanceerde variant. Mijn enige verrassing is dat er geen gebruik leek te worden gemaakt van de Khibiny ECW-suite, wat een indirecte erkenning kan zijn dat het niet helemaal bruikbaar is tegen de Patriot. Of misschien werkte het al automatisch, of werd het bediend door de copiloot, en was de Khibiny verantwoordelijk voor het neerhalen van de Patriots ver achter de jet - we zullen het nooit weten.
The Red Pill Observer is een door lezers ondersteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kunt u overwegen een gratis of betaalde abonnee te worden.
Als alternatief kunt u hier een fooi geven: Fooienpot
Schrijf je nu in
Share The Red Pill Observer
