Explosieve nieuwe beschuldigingen over de kroonprins van Saoedi-Arabië zijn met de gebruikelijke stilte ontvangen door westerse regeringen, die een oogje dichtknijpen in het belang van normalisatie met Tel Aviv.
Eerder deze maand brachten een stortvloed aan koppen in de Amerikaanse en Britse media verbazingwekkende nieuwe beschuldigingen tegen de Saoedische kroonprins Mohammed bin Salman (MbS) onder de aandacht.
Een voormalige topfunctionaris van de Saoedische inlichtingendienst, Saad al-Jabri, beschuldigde MbS ervan de handtekening van zijn vader, koning Salman, te hebben vervalst om in 2015 grondtroepen naar Jemen te sturen, en beschuldigde hem ervan samen te zweren om voormalig koning Abdullah te vermoorden om plaats te maken voor het bewind van zijn vader. Deze explosieve beweringen werden belicht in de BBC-documentaire The Kingdom: The World's Most Powerful Prince, wat leidde tot een hernieuwde golf van kritiek op de controversiële acties van MbS tijdens zijn machtsovername.
Grote Britse tabloids en kranten zoals The Sun en The Times pikten het verhaal snel op en plaatsten koppen als "De Saoedische prins Mohammed Bin Salman VERVALSTE de handtekening van zijn vader om de invasie in Jemen te lanceren."
Hernieuwde controle op MbS stuitte op westerse inactiviteit
Deze stukken wakkerden de debatten aan over het bestuur van MbS, zijn betrokkenheid bij de oorlog in Jemen, de blokkade van Qatar, de beruchte 'afpersing' van Saoedische miljardairs en ambtenaren in het Ritz-Carlton en de saga uit 2017 waarin de Libanese premier Saad Hariri gedwongen werd af te treden op de Saoedische televisie.
Hoewel de moord op Jamal Khashoggi op het Saoedische consulaat in Istanbul bijna zes jaar geleden nog steeds in het publieke geheugen gegrift staat, hebben deze nieuwe beschuldigingen de omstreden beginjaren van de machtsovername van de kroonprins als de facto heerser van het koninkrijk weer in beeld gebracht.
Toch geloven experts niet dat deze artikelen over Jabri's beschuldiging op enigerlei wijze deel uitmaken van een door de Amerikaanse en/of Britse overheid geleide informatiecampagne die erop gericht is MbS onder druk te zetten.
"Ik denk niet dat de Amerikaanse regering er op dit moment belang bij heeft om druk uit te oefenen op MbS – zeker niet … op deze manier, of op welke andere manier dan ook," vertelt Dr. William Lawrence, hoogleraar politieke wetenschappen en internationale zaken aan de School of International Service van de American University, en voegt toe:
Ik weet wel dat er mensen in de VS en Groot-Brittannië zijn die druk blijven uitoefenen op MbS, teruggaand naar zijn machtsovername en daaropvolgende ontslagen, en teruggaand naar de moord op Khashoggi. Die mensen komen en gaan in de media, en ik zou dit gewoon een opkomst in de media van die groep noemen. Er zijn Amerikanen en Britten in de groep, van wie sommigen banden hebben met beide regeringen. Maar hier is geen sprake van een overheidsinspanning.
Hetzelfde geldt voor de Britse regering. Analisten zeggen op dit moment dat beleidsmakers in Londen niet gemotiveerd zijn om druk uit te oefenen op MbS of Saoedi-Arabië als land.
"Het Verenigd Koninkrijk heeft geen echte problemen met MbS's Saudi-Arabië, behalve mensenrechtenkwesties - op dit moment tenminste," legt Dr. Andreas Krieg, universitair hoofddocent aan King's College London, uit.
"De Britse regering is redelijk positief geweest tegenover Saudi-Arabië in termen van hoe ze communiceren, hoe ze omgaan met handel en ook veiligheid. De relatie tussen het Verenigd Koninkrijk en Riyadh is de afgelopen paar jaar een stuk constructiever geweest dan zes of zeven jaar geleden. Dus er is geen reden voor het Verenigd Koninkrijk om op dit moment druk uit te oefenen op MbS," legde hij uit.
Over de recente media-aanval op MbS zegt Dr. Kristian Coates Ulrichsen, Fellow voor het Midden-Oosten aan het Baker Institute for Public Policy van Rice University:
Journalisten berichtten over een beschuldiging in een BBC-documentaire van [Jabri], en daarom werd het als nieuwswaardig beschouwd, gezien de aard van de beschuldiging die werd gedaan. In de documentaire zelf waren een aantal voorstanders van het regime te horen en de algehele beoordeling van MbS was evenwichtig.
Pragmatisme boven principe
De VS en Saoedi-Arabië zijn al lang met elkaar in conflict over een reeks gevoelige regionale en internationale kwesties, waaronder Oekraïne, Gaza, Israëlische normalisatie, Syrië en OPEC+. Deze meningsverschillen hebben geleid tot aanzienlijke spanningen in de relatie tussen Washington en Riyad. In wezen heeft Saoedi-Arabië laten zien vastberaden te zijn om een buitenlands beleid te voeren dat steeds autonomer is van de VS en veel minder westers georiënteerd in een steeds meer multipolaire wereld. En hoewel Amerikaanse beleidsmakers hier gefrustreerd over zijn, missen ze de invloed om het gedrag van Saoedi-Arabië te veranderen, vooral omdat ze steeds meer de medewerking van Riyad nodig hebben naarmate de conflicten in West-Azië escaleren.
De reactie van Saoedi-Arabië op de Russische invasie van Oekraïne sprak boekdelen over de vastberadenheid van Riyad om zijn eigen koers uit te stippelen op het internationale toneel en multipolariteit te navigeren op manieren die de leiders van het koninkrijk als het meest gunstig voor de Saoedische belangen beschouwen.
Niet alleen vermeed Saoedi-Arabië de implementatie van sancties van het Westen tegen Moskou, maar het hield ook nauw contact met Rusland over energiebeleid via OPEC+ en ontving zelfs de Russische president Vladimir Poetin op zijn eerste reis naar West-Azië na februari 2022. Bovendien onthielden Saoedische functionarissen zich ervan om te verwijzen naar een Russische "invasie" toen ze het conflict bespraken.
Ondanks deze fricties uit Washington zijn grieven niet publiekelijk. Tijdens zijn campagne in 2019 beloofde Joe Biden Saoedi-Arabië als een "paria" te behandelen als reactie op zorgen over de mensenrechten, maar zijn regering heeft sindsdien een meer pragmatische benadering gekozen en nauw samengewerkt met het koninkrijk. In werkelijkheid heeft het Witte Huis Saoedi-Arabië niet behandeld als iets dat ook maar in de buurt komt van een "paria".
De VS ziet Riyad als een speciale troefkaart en als een unieke kwalificatie om Washington te helpen zijn belangen in veel portefeuilles te bevorderen. In plaats van druk uit te oefenen op het koninkrijk, heeft Bidens team veel gedaan om tegemoet te komen aan de Saoedische belangen. Het recente besluit om de verkoop van offensieve wapens aan Riyad te hervatten, illustreert dit punt.
De grenzen van de Amerikaanse invloed
Ondanks de pogingen van de regering-Biden om de reikwijdte van de Abraham-akkoorden van 2020 uit te breiden, heeft Riyadh vastgehouden aan zijn lang gekoesterde standpunt dat Israëlische normalisatie alleen kan plaatsvinden nadat (in tegenstelling tot daarvoor) de wrede en onmenselijke Israëlische bezetting van Palestijns land eindigt en een Palestijnse staat op basis van de grenzen van 1967 is gevestigd.
Hoewel het Biden-team heeft geprobeerd om andere Arabische staten, waaronder Libië, bij de Abraham-akkoorden te betrekken, heeft het Witte Huis zich vooral gericht op de normalisatie van Saoedi-Arabië met Israël - en Biden wilde al lang dat deze ongerealiseerde mogelijkheid een middelpunt zou zijn van zijn erfenis op het gebied van buitenlands beleid. Met het oog op de leiderschapsrol van Saoedi-Arabië in de Arabisch-islamitische wereld, enorme energiebronnen en geografie, zou het formaliseren van de betrekkingen tussen Riyadh en Tel Aviv een grote overwinning voor Washington betekenen vanuit het oogpunt van de integratie van Israël in de regio.
Uiteindelijk ziet het Witte Huis Saoedi-Arabië als een te belangrijk en invloedrijk land voor de VS om buiten te sluiten.
Biden wuifde zijn verkiezingsretoriek tegen de kroonprins van Saoedi-Arabië snel weg en maakte vijf maanden na de Russische inval in Oekraïne een controversiële reis naar Jeddah, waar hij zijn beroemde 'fist bump'-moment had met MbS. Als voormalig Amerikaans ambassadeur in Tunesië vertelt Gordon Gray:
De ontmoeting van president Biden met MbS in Jeddah … [in] juli 2022 … weerspiegelde zijn besef dat de Verenigde Staten Saoedi-Arabië niet langer als een 'paria' konden behandelen, zoals kandidaat Biden in november 2019 had voorgesteld, als het de Amerikaanse veiligheidsbelangen in het Midden-Oosten wilde bevorderen.
"Het Biden-team heeft duidelijk geconcludeerd dat de mensenrechtensituatie van MbS geen motiverende zorg meer is, zoals blijkt uit het besluit om de verkoop van zogenaamde offensieve wapens aan de Saoedi's opnieuw toe te staan", legt dr. Annelle Sheline, een onderzoeker in het Midden-Oostenprogramma van het Quincy Institute for Responsible Statecraft, uit.
Aandringen op normalisatie met Israël
De regering-Biden zal Saoedi-Arabië blijven waarderen als een belangrijke speler waarmee Washington moet samenwerken, zowel als het gaat om het beperken van de spillover-effecten van de oorlog in Gaza in West-Azië en het inperken van de Resistance Axis in de regio, naast het beëindigen van het conflict in Soedan.
Als de Israëlische oorlog in Gaza voorbij is voordat Bidens termijn afloopt, zal zijn team willen dat Riyadh normaliseert met Tel Aviv - een obsessie van deze regering, de rest van Washingtons beleidsestablishment en Israël.
Ongeacht of vicepresident Kamala Harris of voormalig president Donald Trump begin 2025 het Oval Office betreedt, zal deze door de VS geleide poging om het koninkrijk in de Abraham-akkoorden te brengen een belangrijk onderdeel blijven van Washingtons buitenlands beleid in West-Azië, zelfs als zo'n uitkomst zeer onrealistisch is gezien Israëls weigering om zelfs maar minimale concessies te doen aan de Palestijnen.
Amerikaanse functionarissen weten heel goed dat elke door de overheid geleide informatiecampagne om MbS te vernederen contraproductief zou zijn vanuit het oogpunt van het proberen om Saoedi-Arabië in het Israëlische normalisatiekamp te krijgen.
Ondertussen blijft de zaak-Jabri zich ontvouwen in Canada, waar hij sinds de staatsgreep van 2017 woont. Wanneer een voormalige Saoedische inlichtingenfunctionaris als Jabri ernstige beschuldigingen tegen MbS uit, is het begrijpelijk dat veel journalisten over deze beweringen berichten.
Jabri heeft zijn eigen motieven om ervoor te zorgen dat, zelfs terwijl MbS opkomt als een wereldwijd staatsman, het Westen bepaalde aspecten van zijn machtsovername niet vergeet. Journalisten, activisten en bezorgde burgers in het Westen die zich verzetten tegen de omgang van hun regeringen met MbS en zijn welkom in hun landen, willen graag druk blijven uitoefenen op de Saoedische kroonprins.
Terwijl westerse beleidsmakers, met name in de VS en het VK, op dit moment geen openlijke intenties tonen om MbS onder druk te zetten, vormden de denigrerende mediakoppen van vorige week een klap op een Saoedische leider die de sleutels van talloze westerse belangen in handen heeft.
The Red Pill Observer is een door lezers ondersteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kunt u overwegen een gratis of betaalde abonnee te worden.
Als alternatief kunt u hier een fooi geven: Fooienpot
Schrijf je nu in
Share The Red Pill Observer
